نمیشه با نبودت ساده سر کرد...

.تو و ما را بهر یاری ساختند ؟زین سبب دل را به سختی آختند.هم که‌ایشان در پِی مِی تاختندقبل وصل دل ! نهانی باختند.اَن‌قریب کی می‌شدند مسخ سخنکور بر سامان و بیراه از وطن.می‌گذشتند از همه دِیر و دیارچون به بیراهه سوار ناید قرار.(ما ز یاران چشم یاری داشتیم ؟خود غلط بود آنچه‌ در دل کاشتیم).آن که چشم یاری به یاران بداشتخود قراری پُر عبس در جان بکاشت.چون نصارا سمت دل میتاختندقبل نوش می !! به خود میباختند.زین سبب ، آن را بخود می‌باختندمِی ننوشیده ، به‌دل! پرداختند....م.امین نوشته شده در تاريخ ششم بهمن ۱۴۰۲ در ساعت 2:22 توسط به تنهایی خورشید | نمیشه با نبودت ساده سر کرد......

شکفته شد گل حَمرا و گشت بلبل مستصَلایِ سرخوشی، ای صوفیانِ باده پرستاساسِ توبه که در محکمی چو سنگ نُمودببین که جامِ زُجاجی چه طُرفه‌اش بشکستبیار باده که در بارگاهِ استغناچه پاسبان و چه سلطان، چه هوشیار و چه مستاز این رِباط دو در، چون ضرورت است رَحیلرِواق و طاقِ معیشت، چه سربلند و چه پستمقام عیش میسر نمی‌شود بی‌رنجبلی به حکمِ بلا بسته‌اند عهدِ الستبه هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باشکه نیستی است سرانجامِ هر کمال که هستشکوهِ آصِفی و اسبِ باد و منطقِ طیربه باد رفت و از او خواجه هیچ طَرف نبستبه بال و پَر مرو از ره که تیرِ پرتابیهوا گرفت زمانی، ولی به خاک نشستزبانِ کِلکِ تو حافظ چه شُکرِ آن گویدکه گفتهٔ سخنت می‌برند دست به دست#حافظ_شیرازی نوشته شده در تاريخ دهم بهمن ۱۴۰۲ در ساعت 22:22 توسط به تنهایی خورشید | نمیشه با نبودت ساده سر کرد......